Spectaculaire entree San Pedro de Atacama

Ken je de passieve werkwoorden al? Wachten en zitten? Al ben ik in passief zitten niet zo goed, veel te beweeglijk type.

Maar dat was wel hoe mijn reisdagje naar San Pedro de Atacama eruit zag. In twee bussen zitten (resp. 5,5 uur en 1,5 uur) en op de 2e bus wachten, want vertraging. Wel een gezellig gesprekje gevoerd met een trotse oude San Pedriaan, getrouwd met een Italiaanse. Volgens hem praten die nogal hard, die Italiaanse vrouwen, en daarom is hij nu wat dovig😄. 

In het begin van de avond reden we de laatste kilometers naar San P. de Atacama. En ik ben niet teleurgesteld. Wát een spectaculaire uitzichten! Achter ons de zonsondergang en voor kwam de maan op. Uitzichten over heuvels en rode woestijn en in de verte topjes vulkanen.

Geprobeerd dit vast te leggen met de Canon. Maar fotograferen in een rijdende bus, met vieze ramen én in de schemering valt nog niet mee. Kijk even bij het fotomapje voor meer foto's.

Aangekomen in een leuk hostal begint de volgende dag helaas anders dan gehoopt: migraine. Het was al 12 dagen geleden, dus in de gevarenzone, of misschien komt het door de hoogte, 2438m. Want die voel ik ook zeker wel. Dus vandaag niet op tours-zoektocht, maar rustig aan een beetje dommelen en netflixen in mijn bed en aan het zwembadje. Morgen kijken we verder, ik heb geen haast gelukkig. 

Xx Maris