Tijd... ⏳

Tot voor kort geleden ging de tijd nog gestaag voorbij, maar de laatste twee weken lijkt de tijd opeens te versnellen.

Tijd is een gek gegeven: "Het tikken van de klok deelt de werkelijkheid in op in even lange stukken. Dat is niet hetzelfde als de tijd die zo lang duurt voordat je vertraagde trein eindelijk arriveert, of de tijd die zo snel gaat als je lol hebt" Henri Bergson (1859-1941) in Filosofie magazine.

Langzaamaan en tegelijkertijd heel snel, komt Nederland weer in zicht en vult mijn agenda zich met ...

Tijd voor familie

Op 19 januari was mijn neefje Ebbe jarig. Vijf jaar! Tijdens het videobellen heeft hij zijn kadootje uitgepakt, ik kocht voor hem een boek. Mama las het voor. Het ging over... poep, we hadden dikke pret. Daarna de videolijn een tijdje open gehouden. Ebbe bouwde met lego en ondertussen dronk ik koffie en maakte ik wat Spaanse oefeningen. Zo gezellig! Ja, dan is naar huis gaan ook wel weer een fijn vooruitzicht.

Tijd voor cultuur

Van concertzaal TivoliVredenburg krijg ik nieuwsbrieven en sinds kort zijn data van concerten en dansavondjes weer binnen agendabereik. Ik hoop snel een keertje te gaan dansen als ik terug ben. In een andere nieuwsbrief stond een aankondiging voor een theatervoorstelling in maart. Daar heb ik alvast kaartjes voor gekocht.

Tijd voor werk

Vanaf maart ga ik ook weer aan het werk. Maar de agenda vult zichzelf niet zomaar. Dus wordt er wat heen-en-weer geappt, denk ik na of ik zal reageren op een vacature én heb ik binnenkort een gesprek over een mogelijke nieuwe klus.

​​​​​Het is nog geen tijd

Maar zover is het nog niet. Voorlopig zwoeg ik op de Spaanse lessen. Want, het nivo is pittig, ik moet er écht hard voor werken, maar ik doe dat met veel motivatie.

En af en toe doe ik, naast alle lessen, ook nog wat anders. Zo ben ik een keer gaan kanoën in Potrerillos. Supermooi!!

Ik at ook een echt huisgemaakte Argentijnse schotel. Daniël had vrienden op bezoek en ik mocht mee eten. "We eten om 21:00 uur". Maar in werkelijkheid begon het koken om 21:00 uur. En toen, gingen we opeens nog even last-minute naar een concert in het park. Wat helaas ook last-minute geannuleerd werd, net toen we aankwamen. Dus nog even in het park gezeten en naar huis. We aten om 00:15. Wél superlekker!!

Maris xx

Ik collecteer voor de hersenstichting:

Regelmatig heb ik last van migraine, een hersenziekte waar nog veel onderzoek naar gedaan moet worden. Want nee, het is geen hoofdpijn en paracetamol helpt niet. Migraine is ongrijpbaar en lijkt wel voor iedereen anders te voelen en verlopen. Behandeling is een trial and error traject. Dus... wil jij doneren aan de hersenstichting? Dan kunnen zij meer doen voor migraine patienten en anderen met een hersenziekte. Dank!

Klik hier om te doneren.