Het Umami-reis gevoel

En dan is het zover... na 36 uur ben ik aangekomen in Arica... Viel het mee? En wat is een umami*-reisgevoel? Dat lees je hier.

En nee, ik ga niet elke dag een blog schrijven. Maar ik heb nu tijd en inspiratie, dus bij deze nog eentje...

Ik vertrek op de dag dat het weer omslaat in Nederland. Het is grauw, er staat veel wind en het regent. Het voelt opeens als herfst🍂. Hopelijk krijgen jullie nog een beetje een lekkere nazomer. Ook op Schiphol denken ze al aan het laatste kwartaal van het jaar: Peppernuts... (zie foto)😅.

Inchecken gaat snel, boarden ook, ik heb een stoel bij het raam. Voordeel: lekker leunen. Nadeel: slapende buren en dus kun je uren niet opstaan. De eerst vlucht duurde ruim 13 uur, en dat viel ergens ook weer mee. Ik geloof dat ik er in dutjes van 1 tot 2 uur, toch wel wat heb verslapen💤. De rest van de tijd een serie gebinched.

Om 5:30 lokale tijd (10:30 NL) komen we aan in Buenos Aires en moeten we even uitstappen. Heerlijk even bewegen voor de 2e vlucht van 1,5 uur.

Dan landen we om 9:05 lokale tijd (14:05 NL) in Santiago de Chile 🇨🇱 en heb ik 11 uur overstaptijd. Langzaamaan ontstaat het umami-reisgevoel. Moeilijk te omschrijven, maar hier doe ik het voor.

Ik neem de tijd om mijn mijn grote rugzak uit-, en vervolgens meteen weer in-, te checken, dan hoef ik daar niet mee rond te lopen. Eens kijken waar de geldautomaat staat. Even zoeken naar de passen, want die heb ik op verschillende plekken weggestopt om het risico te spreiden. Hopen dat ik ze kan vinden en anders heb ik hier en daar € en $ verstopt en kan ik cash wisselen. 

Dan op zoek naar een lokale sim (J&C: niet te verkrijgen op het vliegveld) en ik besluit om dan maar even een bak koffie te doen☕️. Daarna de bus naar het centrum. Weer dat umami-reisgevoel. Yay!

Het umami-reisgevoel zit in mijn buik. Het is een lekker warm plekje dat een beetje pulseert. De kleur is denk ik geel, oranje ofzo. En ik krijg er energie van, voel mij sterk en ga "open staan" voor de dingen die ik om mij heen waarneem.

In de bus op de heenweg besluit ik geen foto's te maken, maar vooral te kijken👀.... Bij aankomst in Santiago wordt ik meteen door Chilenen 2x gewaarschuwd voor zakkenrollers, draag je rugzak op je buik en gebruik je telefoon niet op straat. Dus ook hier besluit ik vooral te lopen, te kijken, goed op te letten en geen foto's te maken. Dat komt nog wel een andere keer. Het is tenslotte pas dag 1.

Ik eet een pastel choclo (pastei met mais en kip), loop rond, bezoek een klein museum en tegen 15 uur (20 uur NL) vind ik het welletjes🔙. Ik pak de bus terug naar het vliegveld, waar ik achter de douane lekker op de laatste vlucht ga wachten. Inmiddels ben ik behoorlijk moe. Om 20:38 (2:38 NL) vertrekken we naar Arica, aankomst 23:19 (4:19 NL). Ik wordt opgehaald door de praatgrage hostaleigenaar, het ritje duurt 25 minuten en dan kan ik gaan slapen.

De heenreis heeft lang genoeg geduurd.

X Maris

Arica: Hostal Posada de Gallo

*Umami: Ontdekt in 1908 door de Japanse Kikunae Ikeda [..] Het is de vijfde basissmaak naast zoet, zuur, zout en bitter [...]. Inmiddels ook internationaal bekend en vaak vergeleken met een hartige smaak doet umami je verlangen naar meer. Bron: https://www.euroma.nl/inspiratie/wat-is-umami/